Алс холын үзэсгэлэнт сайхан нутагт нэгэн Шидэт Нуур байдаг байжээ. Тэр сайхан нутгийн анир чимээгүй байдал нь ид шидийн аялгуу мэт сонсогддог, агаар нь бал бурамнаас ч амттай юм гэнэ.

Номин цэнхэр нуурын усан мандал дээр үзэсгэлэнт бадамлянхуа цэцэгс өглөө бүр дэлгэрч, Орчлон Ертөнцтэй болон өөр хоорондоо мэндчилцгээнэ.

Тэд цагаан, ягаан, шар, тэр ч байтугай гал улаан, цэнхэр өнгөөр өөрсдийгөө гоёсон нь дахин давтагдашгүй өвөрмөц бөгөөд үзэсгэлэнтэй. Шидэт Нуур нь тэднийхээ ариухан гоо төрхийг өөрийн мандалдаа баяр бахдалтайгаар тусгадаг байлаа.

Нэгэн өдөр нууран дээр гайхалтай үйл явдал болжээ...

Үзэсгэлэнт цасан цагаан, Том Бадамлянхуа Цэцэг бусад цэцгийн хонхорцогт боловсорсон Бяцхан Үрнүүдэд хандан ийнхүү хэлжээ.

Хонгорхон хүүхдүүд минь ээ! Та нар аль хэдийн өсөж, том боллоо. Аян замд гарах цаг чинь иржээ. Хүнд хэцүү, аюултай аялал та нарыг хүлээж байгаа. Аялалын эцэст та нар энэ Ертөнцийн хамгийн үзэсгэлэнтэй Бадамлянхуа Цэцэгс болох болно. Гэхдээ та нар бүгдээрээ аялалаа бүрэн дуусгаж гэртээ харьж чадахгүй байж мэднэ.

Тиймээс намайг анхааралтай сонсоорой. Миний та нарт хэлэх зүйл үеэс үед уламжлагдан ирсэн юм шүү.

Бяцхан Үрнүүд түүний ярихыг чих тавин сонсоцгоов.

 
Тэрээр үргэлжлүүлэн “Та бүхний дотор үнэлэшгүй хамгийн үнэ цэнэтэй Гурван Эрдэнэ нуугдаж байгаа! Хэрэв аюул тохиолдох мөчид тэднийг санаж чадвал ямар ч бэрхшээлийг давж чадна.

Эртний нууц номонд эдгээр Гурван Эрдэнэ дараах байдлаар харагддаг.

ҮНЭН

НИНЖИН

ТЭВЧЭЭР

Эдгээр Эрдэнэс тус болохгүй тийм нөхцөл байдал гэж энэ ертөнц дээр үгүй. Иймд намайг маш анхааралтай сонсоорой гээд - “Том Бадамлянхуа бяцхан үрнүүдэд сүүлчийн захиасаа шивнэв”.

Тэр төгсгөлд нь “Би та нарт бүгдэд нь итгэж байна. Шидэт Нуурын мандал дахь гэртээ буцаж ирэхийг чинь хүлээж байх болно” гэлээ.

Үдэш болж цэцгийн үртэй хонхорцгууд усны мандал руу бөхийхөд бүх үр Шидэт Нуурын ус руу асгарав. Гэтэл тэнд нэг бяцхан үр бусдаасаа илүү яарч байлаа. “Нуурын ус цэвэрхэн бас тунгалаг, нар хүртэл харагдаж байхад Том Бадамлянхуа яагаад бидний замыг хэцүү гэж хэлсэн юм бол?” гэж тэр гайхсаар байв. Бяцхан үр дэндүү туршлагагүй байсан тул дээш буцах нь доош унахаас хэцүү гэдгийг мэдэхгүй байлаа.

Бяцхан Үр усны гүн рүү живэх тусам ус улам шаварлаг, харанхуй болж ирэв. “Өөөө…! - энд бараг юу ч харагдахгүй байна” гэж Бяцхан Үр хашхирлаа. Гэвч тэр доошлох тусам шаварт улам гүн шигдэв. Эцэст нь тэр доошлохоо болин зогсоход бяцхан үр айсандаа нүдээ тас анив.

Хэсэг хугацааны дараа тэр нүдээ нээхээр шийдэн эхлээд нэг нүдээ дараа нь нөгөө нүдээ нээхэд эргэн тойронд нь юу ч харагдсангүй ээ. Тэр “За би одоо хаашаа явах билээ, миний гэр хаана байна вэ, би яаж буцах билээ? гэж бодов. Түүний асуултанд хариулах мэт хачин жигтэй архирах чимээ сонсогдлоо. Ямар нэгэн бараан урт зүйл маш хурдан түүнрүү ойртон ирэв.

Удалгүй бяцхан үр биеэрээ дүүрэн өргөстэй асар том матар шиг амьтныг олж харлаа. Аймшигт амьтны нуруун дээр түүний нэрийг бичсэн байх боловч харанхуйд юу ч уншигдах боломжгүй байв.

Нөгөө амьтан хахирсан хоолойгоор: “Бяцхан Үр минь би чамайг хүлээж байлаа. Энд чамайг шинэ амьдрал хүлээж байгаа. Тиймээс би чамд үнэтэй зөвлөгөө өгөхөд бэлэн байна.

Амьдралд янз бүрийн зүйл тохиолддог. Энд маш харанхуй учир заримдаа хэн нэгэн чамайг санамсаргүйгээр түлхэнэ, сэтгэл санаа нь муу байх үедээ гомдмоор муухай үг хэлнэ, манай ертөнцийн оршин суугчдын сэтгэл санаа ихэвчлэн дандаа муу байдаг. Ямар ч тохиолдолд тэднийг шийтгэхгүй зүгээр орхиж болохгүй шүү! Чи тэр үед нь хариугаа хоёр, гурав дахин аваарай. Бусдад сургамж болохын тулд түүнийг цохь” хэмээн нууцлаг амьтан хахирсан хоолойгоор яриагаа үргэжлүүлэв.

Айж мэгдсэн Бяцхан Үр: “Түүний хэлснээр байх ёстой юм болов уу” гэж бодлоо. Гэнэт Том Бадамлянхуа Цэцгийн захиасыг санав. “Хэрвээ би энэ аймшигт амьтны үгээр явах юм бол би өөрөө ч гэсэн аймшигтай болох юм биш үү” гэж бодов.”

Аймшигт амьтан аажмаар ойртсоор байлаа.

Хэрвээ Бяцхан Үр Матрын зөвлөгөөг бага ч гэсэн дагасан бол тэр Матарт өөрийнхөө нэг хэсгийг хазуулах байлаа. Учир нь: Энэ ертөнцөд хэн ч төлбөргүйгээр юу ч өгөхгүй, тэр ч байтугай зөвлөгөөг ч үнэгүй өгөхгүй. Бяцхан Үр аймшигт амьтны зөвлөгөөг дагасан бол гэртээ буцан харьж Шидэт Нуурандаа үзэсгэлэнт цэцэг болон хувирч чадахгүй болох байлаа.

“Ямар ч тохиолдолд гарц бий, гарц бий!” гэж Бяцхан үр өөртөө давтан хэллээ.

Гэнэт тэр Гурван Эрдэнэсийн тухай санав..

Энэ бол Том Бадамлянхуа Цэцгийн хэлсэн гол нууц байлаа. Чиний сэтгэлийн гүнд дараах Гурван гялалзсан хүчирхэг Эрдэнэс нуугдаж байгааг дандаа санаж яваарай:

ҮНЭН

НИНЖИН

ТЭВЧЭЭР

Аюултай мөчид хамгийн зөв шийдвэр чамд тус болно.

Гэнэт гайхамшиг тохиолдов! Бяцхан үр харгис муу зөвлөгөөг хүлээж аваагүй тул солонгын туяа түүнийг тэврэн авч НИНЖИН гэх тод од орчныг гэрэлтүүлэв.

Энэ үед Бяцхан Үр Аймшигт амьтны нуруун дээрх түүний нэр болох: “Муу Санаа” гэж бичсэнийг уншиж амжив.

Аврага том савлуур дээр байгаа мэт асар их хүч Бяцхан Үрийг дээш харвав.

Гялалзсан туяа аажмаар сарнихад Бяцхан Үр огт өөр ертөнцийг олж харав. Тас Харанхуй Ертөнц тээр дор үлдэж эргэн тойронд нь Бүрхэг-Саарал Ертөнц нээгдэв.

Энд илүү гэрэлтэй, амьсгалахад арай хялбар байлаа.

Бяцхан Үр өөрийнхөө эргэн тойрныг хараад “Тиймээ би хоёр дэлбээтэй болжээ! Хөөх! Би жинхэнэ цэцэг болж байна гэж баярлав.

Гэхдээ баярлахад эрт байлаа...

Саарал манан дундаас нялцгай, цоохор бах мэлхий ойртож байв. Тэр асар том сарвуугаараа болгоомжтой гишгэж, ямар нэгэн зүйл амандаа бувтнан: “Манай Ертөнцийн мэндийг хүргэе! Энд бидний дүрэм маш энгийн. Хүн бүр өөрийнхөө төлөө. Хэнд ч туслахгүй, бас бусдыг хуурч, өөрийнхөө ашиг сонирхлыг хамгаал! Үүний тулд чи худлаа хэлж болно. Ямар нэгэн буруу зүйл хийвэл бурууг нь өөр хэн нэгэнд тох. Амттан хуваахдаа: өөртөө тавыг, бусдад - нэгийг л өг!” гэв.

Бяцхан Үр хачин жигтэй юм ярьж байгаа цоохор бахыг нүдээ бүлтийлгэн ширтэв. Түүний ярьсан нь Шидэт Нуурын мандал дээр Том Бадамлянхуа Цэцгийн тэдэнд заасан зүйлээс тэс өөр байв!

Энэ удаа түүнд Гурван Эрдэнэтэй холбоотой аврагдах бодол илүү хурдан орж ирэв. Учир нь бяцхан үр Бүрхэг Саарал Ертөнцөд үлдэж, тэдний дүрмээр амьдарч, тэндхийн амь бодиуд шиг байхыг хүсээгүй юм. Яг тэр мөчид Бяцхан Үрийг ҮНЭН гэх гялалзсан од хамгаалах бүрхүүлээрээ бүрхэн авч дээш нь хүчтэй түлхэв. Тэр Бах мэлхийн нуруун дээрх - “Худал” гэснийг уншиж амжлаа.

Ийнхүү манай бяцхан аялагч Бүүдгэр Ертөнцөд ирлээ. Тэр зургаан дэлбээгээ баяртайгаар хөдөлгөнө. Тийм ээ, одоо миний дэлбээ гурав дахин олон боллоо! Зөв сонголт хийх болгонд Бяцхан Үр өсөж, улам хүчтэй болж байв. Өндөрт хаа нэгтээгээс нарны гэрэл тусаж байгаа боловч гэрэл нь орчин тойрныг хангалттай гийгүүлэхгүй байв.

Гэсэн ч бэрхшээл хараахан дуусаагүй л байлаа...

Бүдүүн могойтой төстэй зэвүүн муухай өт холоос ирж байгаа нь харагдав. Тэр өт Тас-Харанхуй болон Бүүдгэр-Саарал Ертөнцийн амь бодиудаас хамгийн зальтай нь боловч сул дорой нэгэн байлаа.

Түүний дууны өнгө нэгэн хэмнэлтэй, зусардсан аястай байв. “Одоо чамайг Бяцхан Бадамлянхуа гэж нэрлэж болохоор болжээ. Чи их азтай юм. Манай энэ ертөнц тайван амгалан, тийм ч харанхуй биш, бүр салхи ч байхгүй. Эндхийн дүрмүүд нь энгийн бөгөөд тааламжтай. 
Нэгдүгээрт, хэрвээ ямар нэгэн юм хийхийг хүсэхгүй бол хийх хэрэггүй, хичээх ч хэрэггүй. Ямар ч бэрхшээл тохиолдсон тойрч гар.

Хоёрдугаарт, бидэнд найз нөхөд хэрэггүй, эс тэгвээс бидэнд заримдаа тэдний сэтгэл санааг муу үед тэвчиж, хүнд нөхцөлд тэдэнд туслах хэрэгтэй болно.

Гуравдугаарт, хэрэв хэн нэгэн чамд тааламжгүй зүйл хэлсэн бол сэтгэлээ бүү барь. Санаанд орсон бүх муу үгээ түүнд хэл гэв.”

Бяцхан үр бодов: “Мэдээж, үргэлж юу ч хийхгүй суугаад, ямар ч зүтгэл гаргахгүй байх нь тааламжтай л юм. Гэхдээ эцэст нь шинэ сонин юм мэдэхгүй, юу ч сурахгүй, түүнээс гадна найз нөхөдгүй, үргэлж ганцаараа байх нь уйтгартай юм. Энэ үнэхээр аймшигтай биш гэж үү? Үгүй шүү! Энэ уйтгартай бүүдгэр ертөнцөөс гарах бүх зүйл надад бий”.

Бяцхан Бадамлянхуагийн зөв байлаа. Түүнд гурав дахь Эрдэнэ туслахад үргэлж бэлэн байсан юм. Түүний бяцхан зүрхэнд ТЭВЧЭЭР гэх од түргэн өсөж түүний солонгон туяа жижигхэн үрийг өлгийдөн, аажмаар дээш өргөж эхлэв.

“Залхуу” нэртэй нөгөө өт тээр дор жижигрэн алсарахад нарны гэрэл улам ойртон тодорсоор эргэн тойрны ус улам тунгалаг болж байна. Авралын одны туяа алгуурхан бүдгэрсээр унтрав. Залуу Бадамлянхуад одоо ямар ч тусламж хэрэггүй болжээ. Түүний иш итгэлтэйгээр хурдан өсөж бэхжихэд Залуу Бадамлянхуа улам хүчирхэг болсон байв. Аюулын ертөнц ч түүнээс улам холджээ.

Энхрийхэн Нар түүнийг дулаацуулж, алтлаг туяагаараа гэрэлтүүлж байсан тул Цэвэр Тунгалаг Ертөнцөөр өнгөрөхөд хялбар бөгөөд тааламжтай байлаа.

Ийнхүү тэр ус, агаар хоёрын хоорондох хил хязгаарыг даван туулав. Өчигдөрхөн Бяцхан Үр байсан Залуу Бадамлянхуа Шидэт Нуурын мандал дээр гарч ирэв.

“Гэртээ тавтай морил!”- энэ бол Том Бадамлянхуа Цэцгийн дуу хоолой байв.

Том Бадамлянхуа үргэлжлүүлэн: “Одоо чи минь хүчтэй, үзэсгэлэнтэй болж өөрийн хүч чадлаараа бусдыг дэмжиж, өөрийн төгс гоо үзэсгэлэнгээрээ манай ертөнцийн бүх оршин суугчдад баяр баясгаланг бэлэглэж чадахаар боллоо!” гэх нь тэр.

Залуу Бадамлянхуа өөрийнхөө тусгалыг усны толионд харахад туяарсан тунгалаг дэлбээтэй, гайхамшигтай цэцгийг олж харав.

Эргэн тойронд нь олон Бадамлянхуа Цэцэгс уснаас урган гарч ирэхэд цэцэг бүр өөр өөрийн замаар явж, өөрийн давтагдашгүй гоо үзэсгэлэнтэй болсон байлаа. Хэрэв тэднийг анхааралтай ажиглавал тэд чамруу итгэл дүүрэн харцаар харж:

“ЧИ бас ӨӨРИЙНХӨӨ замаар сайн яваарай” гэж хэлэхийг хүсэж байгаа мэт байлаа.