Shqip
Albanian
العربية
Arabic
Հայերեն
Armenian
Беларуская
Belarussian
বাংলা
Bengali
Български
Bulgarian
简体中文
Chinese (simplified)
正體
Chinese Traditional
Hrvatski
Croatian
Čeština
Czech
Nederlands
Dutch
English
English
Eesti
Estonian
Français
French
ქართული
Georgian
Deutsch
German
Ελληνικά
Greek
עברית
Hebrew
हिंदी
Hindi (Indian)
Magyar
Hungarian
Indonesia
Indonesian
Italiano
Italian
日本語
Japanese
Қазақ
Kazakh
Кыргызча
Kyrgyz
Latviešu
Latvian
Lietuviškai
Lithuanian
Монгол
Mongolian
فارسی
Persian
Polski
Polish
Português
Portugal (Português)
Română
Romanian
Русский
Russian
Slovenčina
Slovak
한국어
South Korean
Español
Spanish
Svenska
Swedish
Türkçe
Turkish
Українська
Ukrainian
O‘zbekcha
Uzbek
Tiếng Việt
Vietnamese
ტბის ლაჟვარდოვან ზედაპირზე ყოველ დილას იშლებიან და ერთმანეთს და სამყაროს ესალმებიან: თეთრი, ლურჯი, ყვითელი, ვარდისფერი, ცისფერი და ალისფერი წვრილ, მძლავრ რტოებზე მოქანავე ლოტოსები.
ყოველი მათგანი განუმეორებელი და თავისებურად მშვენიერია. ტბა სიამოვნებით ირეკლავს მათ გამოსახულებებს თავის სარკისებრ ზედაპირზე.
ერთხელ ჯადოსნური ტბა გასაოცარი ამბის მოწმე გახდა...
<<ჩემო საყვარელო შვილებო, თქვენ უკვე დაიზარდეთ, დადგა თქვენი დამოუკიდებელი ცხოვრების დრო. ახლა საკუთარი ცხოვრების გზას უნდა დაადგეთ. თქვენ რთული, ფათერაკებით აღსავსე მოგზაურობა გელით. ამ გზის ღირსეულად გავლის შემდეგ ყოველი თქვენგანი ისეთივე მშვენიერი გახდება, როგორებიც ჩვენი სამყაროს ბინადრები არიან. ჩემო პატარებო იცოდეთ, ამ გზის გავლას და შინ დაბრუნებას ყველა ვერ შეძლებს. კარგად დამიგდეთ ყური. რასაც ახლა გეტყვით, თაობიდან თაობას გადაეცემოდა, უხსოვარი დროიდან>>.
ლოტოსის მარცვლები, სულგანაბულები უსმენდნენ დიდი ლოტოსის დარიგებას, რომელმაც ღირსეულად განვლო ის გზა, რომლისთვისაც თავის პატარებს აგულიანებდა.
<<ყოველ თქვენგანში სამი ფასდაუდებელი ძვირფასეულობაა ჩამალული! თუ შეჭირვების ჟამს გაგახსენდებათ ისინი, ნებისმიერ საფრთხეს აიცილებთ თავიდან.
საიდუმლო წიგნში ეს ძვირფასეულობები ასე იწოდებიან:
ჭეშმარიტება
სიკეთე
მოთმინება
განაგრძო დიდმა ლოტოსმა. ბოლოს მან თქვა:
<<მე ყოველი თქვენთაგანის მჯერა. ყველას აქ, ჯადოსნუ ტბაზე გელით>>.
პატარა მარცვალი გამოუცდელი იყო და არ იცოდა, რომ ვარდნა ასვლაზე ადვილია.
ამასობაში მარცვალი სულ უფრო და უფრო იძირებოდა, ფსკერს უახლოვდებოდა და რაც უფრო უახლოვდებოდა, წყალი მით უფრო იმღვრეოდა. ბოლოს მთლად ატალახდა.
<<ვაი, ვაი, ვაი! აქ თითქმის ვეღარაფერს ვხედავ>>.
შეჰკივლა მარცვალმა და ვარდნა განაგრძო. იგი უფრო და უფრო ღრმად ეფლობოდა ლაფში. ბოლოს ფსკერს მიაღწია და ვარდნა შეწყდა.
მარცვალმა შიშისაგან თვალები დახუჭა.
ირგვლივ წყვდიადს დაესადგურებინა. აღარაფერი ჩანდა. <<საით წავიდე, როგორღა გავიკვლიო შინ დასაბრუნებელი გზა?>> უეცრად მარცვალს თითქოს თავისი შეკითხვის პასუხად, პირის უცნაური წკლაპუნი შემოესმა. მას რაღაც მუქი და მოგრძო სხეული უახლოვდებოდა დიდი სისწრაფით.
ცოტა ხანში მარცვალმა ნიანგის მსგავსი არსების გარჩევა შეძლო. მას სხეული ერთიანად ეკლებით ჰქონდა დაფარული. ურჩხულს ზურგზე თავისი სახელი ეწერა, მაგრამ სიბნელის გამო წარწერის ამოკითხვა შეუძლებელი იყო. ურჩხულმა მიმხრჩვალი ხმით დაიწრიპინა: <<პატარა მარცვალო, მე შენ გელოდი. აქ ახალი ცხოვრება გელის. მზად ვარ სასარგებლო რჩევები მოგცე!
პატარა ლოტოსმა გაიფიქრა: <<იქნებ მართლაც ასე უნდა მოვიქცე, რომ ამ დაუნდობელ სამყაროში თავი გავიტანო>>. უეცრად მარცვალს დიდი ლოტოსის სიტყვები გაახსენდა, რომლებიც ჩვენ ვერ გავიგონეთ. მან ასე განსაჯა: <<თუ ურჩხულის რჩევებს შევასრულებ, ამ წუმპიდან ვერასოდეს დავაღწევ თავს და მასავით საზარელი შევიქნები!>>
იგი არჩევანის წინაშე იდგა. ურჩხული კი წინ მოიწევდა. სულ უფრო და უფრო უახლოვდებოდა პატარას. მარცვალს ამ საშინელი არსების ერთი რჩევაც რომ ეღო ყურად, ურჩხულს ხელ-ფეხს გაუხსნიდა და უფლებას მისცემდა, მისთვის პაწაწინა ნაწილი მოეკვნიტა. ამ სამყაროში, ასეთი წესები იყო. აქ მუქთად არავინ არაფერს იძლეოდა, უბრალო რჩევასაც - კი.
მარცვალი ურჩხულის ნებას რომ დაჰყოლოდა, მისთვის შეუძლებელი გახდებოდა შინ დაბრუნება და მშვენიერ ყვავილად გადაქცევა, ჯადოსნურ ტბას რომ ამშვენებს.
<<ყველანაირი მდგომარეობიდან შეიძლება მოიძებნოს გამოსავალი. გამოსავალი ყოველთვის არსებობს>>. იმეორებდა მარცვალი...
და აი, მას სამი ძვირფასეულობა გაახსენდა.
ჭეშმარიტება
სიკეთე
მოთმინება
ჰოი საოცრებავ! როგორც კი მარცვალმა უარყო ბოროტი რჩევები, მყისვე კაშკაშა ვარსკვლავმა, რომელსაც სიკეთე ერქვა, გაანათა არემარე.
მარცვალმა შეძლო ამოეკითხა ურჩხულის სახელი - " ბოროტება", რომელიც ზურგზე ეწერა.
ძალუმმა ბიძგმა, უზარმაზარ საქანელესავით აისროლა პატარა ზევით.
აქ ოდნავ აღწევდა მზის შუქი და სუნთქვაც შედარებით ადვილი იყო.
მარცვალმა დაიხედა და დაინახა, რომ ორი ფურცელი ამოზრდოდა.
,,ვაშააა! მალე ნამდვილ ყვავილად გადავიქცევი>> -წამოიძახა გახარებულმა მარცვალმა.
სამწუხაროდ, სიხარული ნაადრევი აღმოჩნდა...
მარცვალი ფართოდ გახელილი თვალებით შეჰყურებდა გომბეშოს, რომელიც უცნაურ რამეებს ამბობდა. მისი შეხედულებები ხომ სრულიად ეწინააღმდეგებოდა ლოტოსისას, რომელიც ჯადოსნურ ტბაზე ელოდა მას.
მყისვე კაშკაშა ვარსკვლავმა, რომესაც ერქვა - ჭეშმარიტება - დამცავი საფარველი გადააფარა მარცვალს და ისე ძლიერად უბიძგა ზემოთკენ, რომ მან ძლივსღა მოასწრო, გომბეშოს ზურგზე ამოეკითხა სიტყვა - "სიცრუე".
და აი, ჩვენი მოგზაური მღვრიე სამყაროში აღმოჩნდა. აქ მან მხიარულად შეარხია თავისი ექვსივე ფურცელი! დიახ, დიახ, ახლა ისინი უკვე გასამმაგებულიყვნენ. ყოველი გამარჯვების შემდეგ მარცვალი იზრდებოდა და ძლიერდებოდა. სადღაც ზემოთ მზე ანათებდა და მისი სხივები, თუმცა გაჭირვებით, მაგრამ მაინც აღწევდნენ მღვრიე წყალში.
მიუხედავად ამისა, მარცვლისთვის გამოცდები ამით არ დასრულებულა...
ჭიაყელა წყვდიადის და რუხი სამყაროების ბინადრებისაგან განსხვავებით, უფრო სუსტი, მაგრამ უფრო ეშმაკი იყო. მას შემპარავი, ძილისმომგვრელი ხმა ჰქონდა: <<გაგიმართლა პატარა ლოტოსო! -ახლა უკვე შემიძლია ასე მოგმართო. ჩვენს სამყაროში სიმშვიდეა, აქ ქარიც კი არ ქრის და არც ისე ბნელა.
ქცევის წესები უბრალო და სასიამოვნო გვაქვს. თუ რაიმეს კეთება არ გსურს, ნურც გააკეთებ. შეგიძლია არ ისწავლო, არც შეეცადო. შეგიძლია ყოველგვარ სირთულეს თავი აარიდო.
ჩვენ არ გვსურს მეგობრების ყოლა, რადგან ხან მათი უგუნებობის ატანა მოგვიხდება, ხან მათთვის დხმარების გაწევა მოგვიწევს, როცა განსაცდელში ჩავარდებიან.
პატარა ლოტოსმა გაიფიქრა: << რა თქმა უნდა, მაცდუნებელი შემოთავაზებაა არაფრის კეთება, ყოველგვარი ძალისხმევის უგულვებელყოფა, მაგრამ ასე ხომ ახალს ვერაფერს გავიგებ, ვერ ვისწავლი. გარდა ამისა, მარტოობა მოსაწყენი და გაუსაძლისია. არა, არა, არა! მე შემწევს ამ მღვრიე და უფერული სამყაროდან თავის დაღწევის ძალა>>.
პატარა ლოტოსი მართალი იყო. მესამე ძვირფასეულობა მუდამ მზად იყო დახმარებოდა მას. ვარსკვლავმა სახელად მოთმინება , სწრაფად დაიწყო ზრდა მის გულში. ის იზრდებოდა მანამ, სანამ მისმა ნათებამ, პატარა ლოტოსი მთლიანად სადაფის სფეროთი არ შემოსა და ფაქიზად იწყო მისი ზემოთკენ აყვანა.
გამჭვირვალე სამყაროში გადაადგილება ადვილი და სასიამოვნო იყო. მოალერსე მზემ, თბილი, ოქროსფერი სხივებით გაანათა და გაათბო იგი.
აი, სამანი წყალსა და ჰაერს შორის გადალახულია. ნორჩი ლოტოსი, რომელიც ჯერ კიდევ გუშინ უსუსური მარცვალი იყო, ჯადოსნური ტბის ზედაპირზე აღმოჩნდა.
ახალგაზრდა ლოტოსმა დახედა თავის ანარეკლს წყალში და დაინახა მშვენიერი ყვავილი, მოელვარე გამჭვირვალე ფურცლებით. ჯადოსნური ტბის ზედაპირზე-სულ ახალ-ახალი ლოტოსები ამოდიოდნენ წყლიდან. ყველამ საკუთარი გზა განვლო და თავისი განუმეორებელი სილამაზე მოიტანა.
თუ მათ ყურადღებით მოვავლებთ თვალს, დავინახავთ, რომ ყოველი მათგანი იმედით შემოგცქერის შენ - თითქოს უსიტყვოდ მოგიწოდებს:
ღირსეულად განვლე შენი სავალი გზა!