Në një vend të gjerë dhe të bukur, ku heshtja tingëllon si muzika më magjepsëse dhe ajri është më i ëmbël se mjalti, shtrihet një liqen misterioz Magjik.

Ҫdo mëngjes mbi ujërat e tij të pastër dhe të kaltër një shtresë e bukur Lulesh Lotusi celen,duke festuar me bukurinë e botës rreth tyre dhe duke ndarë gëzimin me njera tjetrën.

Secila Lule Lotusi në vetvehte është e veçantë dhe fisnike: e bardhë, rozë, kuqe mandje dhe e verdhë e blu … dhe liqeni magjik i reflekton ato në ujërat e tij.

Lotusi i Madh i Bardhë mbart shumë fara në zemrën e tij. Këto fara rriten për fat të mirë dita ditës.

Derisa një ditë, diçka e jashtëzakonshme ndodhi në këtë Liqen. 

Lotusi i Madh i Bardhë u foli farave te tij:

“Fëmijët e mi të dashur! Tani ju jeni rritur dhe është koha për të ndjekur rrugën tuaj. Ju keni një udhëtim të vështirë dhe të rrezikshëm para jush, në fund të tij secila nga ju mund të bëhet e bukur si lulet ne botën tonë. Sidoqoftë, jo të gjithë ju do të vazhdoni udhëtimin tuaj deri në fund e të ktheheni në shtëpi.

Kështu që më dëgjoni me shumë vëmendje, pasi kjo dituri e lashtë ka kaluar nga brezi në brez.  

Secili prej jush mbart me vete Tre Thesarë. Ato nuk mund të blihen as me ar. Nëse mund t'i mbani mend ato në raste rreziku,ju mund të kaperceni veshtiresite më të mëdha. Këto tre thesare janë 

VËRTETËSI

DASHAMIRËSI

TOLERANCË

Nuk ka situatë kur ata nuk mund t'ju ndihmojnë. Shkrimet e lashta misterioze përmbajnë këto Tre Thesarë si tre simbole. Por dëgjoni, kam shumë për të thënë …” – dhe Lotusi i Madh i Bardhë pëshpëriti këshillat e tij të fundit për farat e vogla.

Më në fund ai tha: “Unë besoj në secilin prej jush – dhe do t'ju pres kur të ktheheni në shtëpi në sipërfaqen e Liqenit Magjik.” 

Në mbrëmje,qëndra e lules që mbante farat u përkul mbi sipërfaqen e ujit, dhe të gjithë farat rane në Liqenin Magjik.

Njëra prej farave ra më shpejt se të tjerat. Ajo pyeti veten: “Pse Lotusi i Madh i Bardhë na tha që rrugët tona do të ishin të vështira? Uji është i pastër dhe i kthjellët, dhe unë madje mund të shoh rrezet e diellit në të gjatë ditës.” Fara e Vogël ishte tepër e pafajshme për ta kuptuar: Është shumë më e lehtë të biesh sesa të ngrihesh dhe kthehesh në origjinë.

Sa më e thellë zhytej farën e vockël, aq më e errët u bë uji, derisa baltë dhe llum kishte rreth e rrotull. “Oh – oh – oh!”, Thirri Fara e Lotusit të Vogël, “Unë pothuajse nuk shoh asgjë!” Por ajo u zhyt gjithnjë e më thellë në baltë ... dhe frika u shtua aq shumë sa ajo mbylli sytë. 

Pas ca kohësh, Fara e Vogël hapi njërin sy dhe pastaj tjetrin, por akoma nuk mund të shihte asgjë.

“Ku duhet të shkoj tani? Ku është shtëpia ime? Si mund të kthehem?” Ajo më pas dëgjoi disa tinguj të çuditshëm nga përgjimi. Diçka e errët dhe e gjatë po i afrohej me shpejtësi.

Së shpejti Fara e Vogël mund të shihte: ishte një krokodil i madh. Emri i kafshës është shkruar në pjesën e pasme të saj, por ajo nuk mund ta lexonte atë në errësirë. “Fara e Vogël, Fara e Vogël” – krijesa filloi të flasë me një zë të thellë kërcënues – “Unë jam duke pritur për ty. Po filloni një jetë të re. Dhe, ju jeni me fat! Unë do t'ju jap disa këshilla të vlefshme. 

Ekzistojnë të gjitha llojet e situatave në jetë. Ndonjëherë dikush mund të përplaset rastësisht tek ju: në fund të fundit, këtu është shumë errët. Ose mbase sepse janë me humor të keq – që është pothuajse gjithmonë rasti për njerëzit në botën tonë – dikush mund të thotë diçka të keqe për ty. Asnjëherë mos e le atë rast te iki! Kthejani dyfish ose trefish atyre, goditni sa më shumë që të keni mundësi, kështu që ata e dinë që ju jeni e fortë dhe e aftë” – qenia misterioze vazhdoi fjalimin e saj pasionant.

Mbushur me frikë, Fara e Vogël mendoi: “Ka kuptim. Si tjetër mund të mbijetojë një vend kaq i tmerrshëm?” Por befas iu kujtua fjalët e Lotusit të Madh të Bardhë dhe mendoi: “Nëse i ndjek fjalët e tij, do të qëndroj përgjithmonë në këtë vend të ndyrë dhe së shpejti do të dukem po aq i tmerrshëm.” 

Bisha – krokodili nënujor – i verdallosej Farës se Vogël ngadalë.

Nëse Fara e Vogël do të ndiqte vetëm një këshillë të vogël, krokodili do të ishte në gjendje ta kafshonte. Në këtë botë, asgjë nuk është falas, madje as këshilla.

Fara e Vogël nuk do të ishte në gjendje të kthehej në sipërfaqen e Liqenit dhe të bëhej një lule e bukur sipër Liqenit Magjik.

“Ka një rrugëdalje nga çdo situatë! Ka një rrugëdalje nga çdo situatë!” Fara e Vogël i thoshte vetes. Dhe papritmas ajo u kujtua për Tre Thesaret, sekretin e Lotusit të Madh të Bardhë: 

“Mos harroni gjithmonë se thellë, në secilin prej jush, Tre Thesare të ndirtshëm, dhe të fuqishëm janë të fshehura

VËRTETËSI

DASHAMIRËSI

TOLERANCË

Kur të vijë koha, ato do t'ju ndihmojnë.” Dhe pastaj ndodhi një mrekulli! 
Në atë moment kur Fara e Vogël refuzoi të pranonte këshillat e mbrapshta, një shkëlqim i ndritshëm i DASHAMIRËSI –se e rrethoi, si një yll i ndritshëm që rrezaton përreth.

Në kurrizin e përbindëshit tani mund të lexohej emri i tij: “E keqja”.

Papritmas një forcë e madhe bëri që fara e vogël të ngjitej lart sikur të ishte me një ritëm gjigant. 

Një botë krejtësisht ndryshe u shfaq pak nga pak. Bota e Errësirës së Zezë tani ishte shumë më poshtë – dhe përreth Farës së Vogël ishte thjesht gri e errët.

Ishte edhe më e lehtë për të marrë frymë.

Fara e Vogël shikoi veten dhe kuptoi:  
“Po! Kam dy petale! Uau! Unë po kthehem në një lule të vërtetë!”

Por ishte akoma shumë herët për tu gëzuar …  

Nga rrethina e errët, iu afrua një bretkose e hollë dhe e lagësht. Ajo notoi drejt farës me këmbët e saj të mëdha si rrjetë dhe tha: “Mirësevini në botën tonë, Fara e Vogël! Rregullat tona janë të thjeshta: Secili për veten e tij, mos ndihmo asnjeri. Thjesht mbroni interesat tuaja, pavarësisht nga ҫmimi – dhe për të arritur qëllimin, gjithashtu mund të gënjeni. Nëse keni bërë diçka të gabuar, thjesht ngjitjani atë dikujt tjetër. Nëse po ndani karamele, bëjeni në këtë mënyrë: pesë për veten tuaj, një për personin tjetër …”

Fara e Vogël hapi sytë e saj e tmerruar dhe ia nguli sytë krijesës që kishte thënë gjëra të tilla të çuditshme. Ata ishin krejt ndryshe nga sa i kishte mësuar Lotusi i Mad 

Këtë herë, mendimi për Tre Thesaret i erdhi shumë më shpejt në mendjen e saj, sepse të qëndrosh në Botën Gri dhe të jetosh sipas rregullave të këtij përbindëshi nuk ishte ashtu siç dëshironte Fara e Vogël.

Në atë moment, VËRTETËSI shkëlqeu si një fener. Një vello mbrojtëse mbuloi Farën e Vogël dhe e shtyu atë me forcë lart. Në anën e pasme të bretkosës mund të lexohej “Pandershmëria”.

Tani Fara e Vogël u gjend në një Botë të Turbullt, por për fat të mirë mund të lëvizte të gjashtë petalet e saj! Po, tani kishte edhe katër te tjera, sepse me çdo zgjedhje të duhur, ajo lulëzoi. Diku mbi të, ajo tashmë mund të shihte rrezet e diellit.

Por sprova nuk mbaroi ende ... 

Një krimb i keq – dukej më shumë si një gjarpër i trashë – u shfaq në distancë. Ai u afrua ngadalë duke notuar dhe shikuar Farën e Vogël dhe po e studjonte me kujdes.

Krimbi nuk ishte aq i fuqishëm sa krijesat e liga të botëve të tjera, por më i zgjuar. Ai foli me një zë zhgënjyes: “Ju jeni me fat, Lulja e vogël Lotus – tani me të drejtë mund të quheni ashtu. Në botën tonë të paqes nuk ka erë, dhe nuk është aq e errët. Rregullat janë të thjeshta dhe të lehta:

Së pari, nëse nuk doni të bëni diçka, atëherë mos e bëni atë – as mësoni, as ecni përpara– ne punojmë rreth vështirësive tona.

Së dyti, nuk kemi nevojë për miq, sepse nëse keni miq, ju mund të duhet të duroni gjendjen e keqe të tyre, ose t'i ndihmoni ata kur janë në telashe. 

Së treti, nëse dikush thotë diçka të pakëndshme për ju, mos e permbani veten : edhe gjërat më të këqija që ju vijnë në mendje, ju mund t'i thoni ato …”

“Sigurisht, është joshëse të mos përpiqem shumë … por atëherë nuk do të mësoj kurrë asgjë të re. Dhe përveç kësaj, të qenit vetëm dhe pa miq është e mërzitshme – sa e tmerrshme! Jo jo jo!” mendoi Lotusi i Vogël, “Unë kam gjithçka me vete për të shpëtuar nga kjo botë e errët, e mërzitshme!”

Thesari i tretë ishte gati të ndihmonte. Ylli i TOLERANCE lulëzoi shpejt në zemrën e saj dhe, duke shkëlqyer si gur i çmuar, një top drite e mbështolli Lotusin e Vogël dhe ajo filloi ngadalë të ngrihet lart. 

Krimbi i quajtur “Përtacia” u bë më i vogël dhe mbeti në thellësi, përpara se të zhdukej plotësisht.

Drita e diellit u bë e ndritshme dhe më e ndritshme, dhe uji përreth – i qartë dhe akoma më i qartë. Lulja e Vogël Lotus u bë e fortë dhe akoma më e fortë, kërcelli i saj u rrit më shpejt dhe ishte plot besim. Bota Gri e Errët dhe e Turbullt tani shtrihet shumë poshtë saj.

Gjithashtu nuk kishte më asnjë kufi midis ujit dhe ajrit. Lulja e Vogël Lotus u shfaq në sipërfaqen e Liqenit Magjik misterioz. 

“Mirësevini në shtëpi, Lotus i Vogël!” – Ishte Lotusi i Madh i Bardhë.

“Tani që jeni bërë e fortë dhe e bukur, ju mund t'i mbështetni të tjerët me forcën tuaj dhe ta kënaqni botën me bukurinë tuaj të përsosur.”

Lotusi i Vogël shikoi reflektimin e saj në liqen … dhe pa një lule të mrekullueshme me petale të gazuara, të tejdukshme.

Dhe përreth saj shumë e më shumë lule lotusi u shfaqen. Secili kishte ndjekur rrugën e tij dhe të saj, dhe tani kishin treguar bukurinë e tyre unike.

Dhe nëse i shihni nga afër, mund ta shihni pamjen e tyre shpresëdhënëse, sikur të thonë për ju:

“Ndiqni mirë rrugën tuaj!”